Στο παρακάτω άρθρο θα δείτε αναλυτικές πληροφορίες για την Ενδοεγκεφαλική αιμορραγία, τα αίτια και τη συχνότητα εμφάνισής της, τη διάγνωση, αλλά και τρόπους αντιμετώπισης.

Τι είναι η Ενδοεγκεφαλική αιμορραγία;

Είναι η αιμορραγία που δημιουργείται μέσα στο εσωτερικό του εγκεφάλου και ονομάζεται λευκή ουσία. Μπορεί όμως να επεκταθεί και στην επιφάνειά του. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή νόσο, η οποία δημιουργεί σοβαρά συμπτώματα στον ασθενή με δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι η άμεση καταστροφή του εσωτερικού του εγκεφάλου στο σημείο εμφάνισης του αιματώματος. Αυτό σημαίνει ότι οι ίνες τις λευκής ουσίας, αλλά και οι νευρώνες του φλοιού, καταστρέφονται από την παρουσία του αίματος. Ο δεύτερος τρόπος είναι η πίεση που εξασκεί η αιμορραγία στον υπόλοιπο περιβάλλοντα εγκέφαλο αυξάνοντας την ενδοκράνια πίεση.

Αιτία

Πού οφείλεται η Ενδοεγκεφαλική αιμορραγία;

Η αιτία είναι η ρήξη (το σπάσιμο δηλαδή) κάποιας μικρής εγκεφαλικής αρτηρίας λόγω αρτηριακής υπέρτασης, η λήψη αντιπηκτικών φαρμάκων και πιο σπάνια η ρήξη φλέβας, η ρήξη αρτηριοφλεβώδους δυσπλασίας και κάποιος όγκος. Η πιο συχνή αιτιολογία είναι η αρτηριακή υπέρταση, η οποία φθείρει σταδιακά τα μικρά αγγεία του εγκεφάλου κάνοντάς τα ευάλωτα στην ρήξη. Σε ασθενείς που δεν πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση και δεν έχει βρεθεί άλλη αιτία, η αιμορραγία ονομάζεται κρυπτογενής.

Πόσο συχνή είναι;

Κάθε χρόνο 30 ασθενείς ανά 100.000 πληθυσμού θα πάθουν ενδοεγκεφαλική αιμορραγία. Η νόσος αποτελεί το 30% όλων των αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων, μεταξύ του ισχαιμικού επεισοδίου και της υπαραχνοειδούς αιμορραγίας. Ένας στους τρεις ασθενείς που παίρνουν αντιπηκτική αγωγή εμφανίζουν ενδοεγκεφαλική αιμορραγία. Έχει σοβαρή θνητότητα, με το 50% των ασθενών να χάνουν τη ζωή τους μέσα στον πρώτο μήνα από την εμφάνισή της, είτε από την ίδια τη νόσο, είτε από επιπλοκές αυτής.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Τα συμπτώματα που εμφανίζονται είναι περίπου τα ίδια με αυτά που εμφανίζονται στο ισχαιμικό αγγειακό επεισόδιο. Τα συμπτώματα καθορίζονται από το μέγεθος της αιμορραγίας, αλλά και το σημείο του εγκεφάλου που πλήττεται. Έτσι, μπορεί να εμφανιστεί:

• Δυσφασία (δυσκολία στην εκφορά του λόγου)
• Δυσαρθρία (δυσκολία στην άρθρωση)
• Παράλυση κάποιου άκρου (χέρι-πόδι)
• Παράλυση του μισού προσώπου
• Επιληπτικές κρίσεις
• Ναυτία
• Εμέτους
• Πτώση του επιπέδου συνείδησης

Σε μεγάλου μεγέθους αιμορραγίες η αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης είναι τόσο μεγάλη που ο ασθενής πέφτει σε κώμα άμεσα.

Πώς γίνεται η διάγνωση της Ενδοεγκεφαλική αιμορραγίας;

Η διάγνωση τίθεται με μια αξονική τομογραφία εγκεφάλου η οποία έχει πολύ καλή ευαισθησία στην απεικόνιση του αίματος. Επιπλέον η εξέταση είναι πολύ γρήγορη μιας και πραγματοποιείται μέσα σε πέντε λεπτά κάτι άκρως πολύτιμο μιας και η αιμορραγία στο εσωτερικό του εγκεφάλου πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Δεν απαιτείται η προσθήκη σκιαγραφικού. Η αξονική επιπλέον πέρα από την διάγνωση είναι χρήσιμο εργαλείο και για τον προεγχειρητικό σχεδιασμό για την αφαίρεση του αιματώματος εάν αποφασισθεί νευροχειρουργική παρέμβαση.

Αντιμετώπιση

Ποια είναι η αντιμετώπιση;

 Στην πρώτη φάση της αντιμετώπισης, αφού γίνει η διάγνωση της νόσου με αξονική τομογραφία εγκεφάλου, αξιολογείται η νευρολογική κατάσταση του ασθενούς. Οι ασθενείς που έχουν μεγάλες αιμορραγίες βρίσκονται συνήθως σε κώμα, ενώ στην περίπτωση που το ενδοεγκεφαλικό αιμάτωμα είναι μικρό σε διαστάσεις, οι ασθενείς συνήθως είναι ξύπνιοι με συμπτώματα. Οι ασθενείς σε κώμα εισάγονται στην μονάδα εντατικής θεραπείας, ενώ οι υπόλοιποι ασθενείς εισάγονται σε νευρολογική κλινική.

Η νευροχειρουργική εκτίμηση του αιματώματος είναι το επόμενο βήμα. Έτσι, εάν ο όγκος του είναι περίπου 30 ml και η θέση του είναι σχετικά επιφανειακά, ο νευροχειρουργός πρέπει να το αφαιρέσει με κρανιοτομία. Σε βαρύτερες και μεγαλύτερες αιμορραγίες συνήθως δεν χειρουργούμε τους ασθενείς, μιας και αυτό έχει βρεθεί ότι δεν είναι προς όφελος της επιβίωσης. Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει υποστήριξη των λειτουργιών του, μείωση της αρτηριακής πίεσης, διακοπή των αντιπηκτικών φαρμάκων και χορήγηση αντιδότων εάν υπάρχουν, κατάκλιση και χορήγηση αναλγητικών και αντιεμετικών εάν υπάρχουν κεφαλαλγία και έμετοι και παρακολούθηση των ζωτικών του ασθενούς. Εάν υπάρχει πάρεση κάποιου άκρου (χέρι-πόδι), εφαρμόζουμε φυσικοθεραπεία αλλά και στην περίπτωση διαταραχών λόγου ο ασθενής κάνει λογοθεραπεία. Τέλος, εφόσον σε διαδοχικές αξονικές τομογραφίες φαίνεται απορρόφηση της αιμορραγίας δίνεται εξιτήριο για να συνεχίσει την αποκατάσταση στο σπίτι ή σε κέντρο αποκατάστασης.