Πριν από τριάντα περίπου χρόνια, όταν γεννιόταν ένα παιδί με βαριά σύμπλοκη καρδιοπάθεια, επειδή δεν υπήρχε τρόπος αντιμετώπισης της πάθησής του, αφηνόταν στην τύχη του. Κάπου εκεί, όμως, λόγω των εξελίξεων της τεχνολογίας και των εφαρμογών τους στην ιατρική, έγινε η μεγάλη αλλαγή. Με την εισαγωγή του υπερηχογραφήματος δύο διαστάσεων και τη βελτιωμένη απεικονιστική δυνατότητα της κινηματοαγγειοκαρδιογραφίας, η διάγνωση πλέον ήταν δυνατό να γίνει με σαφώς μεγαλύτερη προσέγγιση στην πραγματικότητα. Στην περίοδο εκείνη άρχισε να καθιερώνεται διεθνώς και η ειδικότητα του Παιδοκαρδιολόγου. Δεν ήταν όμως μόνο το γεγονός ότι η διάγνωση έμπαινε τώρα με μεγαλύτερη ακρίβεια, αλλά άρχισαν να εφαρμόζονται και νέες μέθοδοι χειρουργικής αντιμετώπισης ακόμα και στις πιο σύμπλοκες συγγενείς καρδιοπάθειες.

Στην αρχή, η θνησιμότητα ήταν αυξημένη. Όμως, με την πάροδο του χρόνου και την αναγνώριση των λαθών, οι τεχνικές βελτιώθηκαν, εφαρμόστηκαν παραλλαγές των αρχικών επεμβάσεων και καθιερώθηκαν αυτές που είχαν το καλύτερο αναμενόμενο αποτέλεσμα με τη μικρότερη δυνατή θνησιμότητα.Φυσικά και οι επεμβάσεις αυτές γίνονταν πλέον από Παιδοκαρδιοχειρουργούς.

Δύο ακόμα κλάδοι της ιατρικής συνέβαλαν αποφασιστικά, η παιδιατρική καρδιακή μορφολογία (παθολογοανατομία) και η αναισθησιολογία μαζί με την εντατική νοσηλεία. Η πρώτη, που ασχολείται με καρδιές παιδιών που είχαν χαθεί, χειρουργημένα ή μη, δημιούργησε συλλογές από τις καρδιές των παιδιών αυτών, των οποίων η μελέτη βοήθησε σε πολύ μεγάλο βαθμό τους Παιδοκαρδιολόγους και τους Παιδοκαρδιοχειρουργούς στο να μπορέσουν να καταλάβουν τι είχε πάει στραβά. Η αναισθησία που είναι απαραίτητη τόσο στους καθετηριασμούς των μικρών παιδιών όσο και στα χειρουργεία, όπως είναι ευνόητο, έπαιζε το δικό της σημαντικό ρόλο τον οποίο χειριζόταν πλέον Αναισθησιολόγοι εξειδικευμένοι στην παιδική αναισθησία. Και επειδή τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς μονάδα εντατικής νοσηλείας, που στα παιδιά διαφέρει από αυτή των νεογνών ή ακόμα και των πρόωρων νεογνών από τα μεγαλύτερα παιδιά, η εξειδίκευση παιδιάτρων και η αποκλειστική απασχόλησή τους στις μονάδες εντατικής νοσηλείας ήταν το εκ των ων ουκ άνευ..

Στην αντιμετώπιση των καρδιοπαθειών και στις συγγενείς καρδιοπάθειες της παιδικής ηλικίας, στα μετέπειτα χρόνια, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η επεμβατική καρδιολογία. Το «μπαλονάκι» και η «ομπρελίτσα» έδωσαν λύσεις σε ένα μεγάλο αριθμό ασθενών που απέφευγε πλέον τη χειρουργική επέμβαση.

Επειδή, όμως, δόθηκε ιδιαίτερη έμφαση και στην πρόληψη, η εμβρυική υπερηχοκαρδιογραφία έκανε τη μεγάλη διαφορά. Τα προβλήματα πλέον μπορούσαν, να διαγνωστούν από την εμβρυική ηλικία και να παρθούν οι όποιες αποφάσεις. Στη συνέχεια, αντιμετωπίστηκαν οι εμβρυικές αρρυθμίες, αλλά έγιναν και θεραπευτικές προσπάθειες καρδιακών ανωμαλιών μέσα στην κοιλιά της μητέρας.

Η μελέτη των αρρυθμιών αποτέλεσε έναν άλλο κλάδο, την ηλεκτροφυσιολογία, που με τη διάγνωση, την παρακολούθηση με 24ωρο ηλεκτροκαρδιογράφημα (Holter) και όπου χρειάζεται, την «κατάλυση», έδωσε λύσεις στις χρόνιες ανθεκτικές αρρυθμίες, κυρίως των χειρουργημένων παιδιών.

Με όλα αυτά που αναφέρθηκαν, γίνεται αντιληπτό ότι τα παιδιά με συγγενείς καρδιοπάθειες με το πέρασμα των χρόνων έχουν σαφώς βελτιωμένη αντιμετώπιση για μια ζωή με καλύτερη ποιότητα και αυξημένο προσδόκιμο