Ένα από τα πλέον συχνά προβλήματα τη σημερινή εποχή, που αφορούν τις παθήσεις της Σπονδυλικής Στήλης, είναι οι διαταραχές που οφείλονται στους Μεσοσπονδυλίους Δίσκους.

Οι διαταραχές αυτές, οφείλονται κυρίως σε βλάβη του δίσκου λόγω διαφόρων αιτίων όπως π.χ. εκφυλιστικά, τραυματικά, κ.λπ. με συνέπεια τη δημιουργία Κήλης του Μεσοσπονδυλίου Δίσκου (ΚΜΔ) (Πίνακας 1).

Κήλη Μεσοσπονδύλιου Δίσκου: Αίτια (πίνακας 1)

• Εκφυλιστικά
• Τραυματικά
• Φλεγμονώδη
• Συγγενή

Στην Αυχενική μοίρα της Σπονδυλικής Στήλης (ΑΜΣΣ) τα συμπτώματα από την ΚΜΔ οφείλονται σε τρείς κυρίως λόγους:

1. Από την διαταραχή της κινητικότητας της ΑΜΣΣ και κατ’ επέκταση του αυχένα (Πίνακας 2).
2. Από την πίεση των νευρικών στοιχείων της ΑΜΣΣ, Νωτιαίου Μυελού, Νευρικών Ριζών, κ.λπ. (Πίνακας 3).
3. Από την διαταραχή της ροής του αίματος στις Σπονδυλικές Αρτηρίες (Πίνακας 4).

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ (πίνακας 2)

Από την διαταραχή της κινητικότητας της ΑΜΣΣ

• Πόνος στον Αυχένα
• Πόνος στους Ώμους με επέκταση στις Ωμοπλάτες
• Πονοκέφαλος

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ (πίνακας 3)

Από την πίεση των νευρικών στοιχείων της ΑΜΣΣ

• Πόνος στο ένα ή και στα δύο άνω άκρα
• Αιμωδία (Μούδιασμα) στο ένα ή και στα δύο άνω άκρα
• Αδυναμία ή και παράλυση του ενός ή και των δύο άνω άκρων
• Δυσκολία έως και αδυναμία βάδισης
• Συνδυασμοί όλων των παραπάνω

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ (πίνακας 4)

Από την διαταραχή της ροής του αίματος στις Σπονδυλικές Αρτηρίες

• Ζάλη
• Εμβοές
• Αστάθεια

Η αντιμετώπιση της ΚΜΔ είναι συντηρητική ή χειρουργική ανάλογα με το είδος, την βαρύτητα και την διάρκεια των συμπτωμάτων. Η συντηρητική θεραπεία συνίσταται σε φαρμακευτική αγωγή και σε φυσικοθεραπεία-κινησιοθεραπεία και προηγείται στις περισσότερες περιπτώσεις.

Η χειρουργική θεραπεία έχει ένδειξη στις παρακάτω περιπτώσεις:

1. Σε αποτυχία της συντηρητικής αγωγής για περισσότερο από δύο μήνες.
2. Σε επαναλαμβανόμενες και επιδεινούμενες κρίσεις για περισσότερο από ένα χρόνο παρά την συντηρητική αγωγή.
3. Όταν υπάρχει, από την αρχή ή στην εξέλιξη, νευρολογική βλάβη ανεξαρτήτως της βαρύτητας της (Αδυναμία ή παράλυση άκρου, δυσχέρεια βάδισης κ.λπ.).

Η σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση έχει σαν σκοπό αφενός την απελευθέρωση των νεύρων και του Νωτιαίου Μυελού, αφετέρου την αποκατάσταση της σταθερότητας της Σπονδυλικής Στήλης και την επαναφορά, όταν και όσο είναι δυνατόν, της φυσιολογικής της κίνησης.

Οι χειρουργικές τεχνικές λοιπόν τα τελευταία είκοσι χρόνια εξελίχθηκαν σταδιακά με σκοπό την όσο δυνατόν καλύτερη αποκατάσταση του προβλήματος αλλά και την πλέον ασφαλή και ανώδυνη χειρουργική επέμβαση.

Έτσι εξελίχθηκαν σταδιακά από τις απλές Δισκεκτομές (αφαίρεση του δίσκου), στις Σπονδυλοδεσίες (αφαίρεση του δίσκου και «δέσιμο» των σπονδύλων) , είτε με μεταλλική πλάκα και βίδες, είτε με ειδικούς «κλωβούς» που αντικαθιστούσαν τον δίσκο αλλά έδεναν τους σπονδύλους μεταξύ τους.

Στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν «κλωβοί» από ειδικό συνθετικό υλικό που έδεναν τους σπονδύλους αλλά με την δυνατότητα να έχουν μια «μικροκίνηση» και να απορροφούν τους κραδασμούς.

Η τελευταία εξέλιξη είναι η χρησιμοποίηση τεχνητών δίσκων για την αντικατάσταση του κατεστραμμένου δίσκου. Η τοποθέτηση του γίνεται με μια χειρουργική επέμβαση που είναι αναίμακτη, ανώδυνη, ασφαλής και με πολύ λιγότερες επιπλοκές. Συγκεκριμένα γίνεται μια μικρή εγκάρσια τομή, περίπου 4 με 5 εκατοστά στην πρόσθια επιφάνεια του λαιμού συνήθως δεξιά της μέσης γραμμής. Στην συνέχεια παρασκευάζεται η πρόσθια επιφάνεια της Σπονδυλικής Στήλης και αφαιρείται με το μικροσκόπιο ο κατεστραμμένος δίσκος ελευθερώνοντας το Νωτιαίο Μυελό και τις Νευρικές Ρίζες. Μετά δε την αφαίρεση του δίσκου τοποθετείται ο Τεχνητός Δίσκος.

Η χρήση λοιπόν του τεχνητού δίσκου προσφέρει «πλήρη κίνηση» του αυχένα με συνέπεια την ελάττωση ,έως εξαφάνιση, του αυχενικού αλλά και του μυϊκού πόνου στην ευρύτερη περιοχή των ώμων και της πλάτης. Η αποκατάσταση, ή και γιατί όχι, η «επαναφορά» της κίνησης στον αυχένα, μπορεί να αποτελεί το μέλλον της χειρουργικής αποκατάστασης των προβλημάτων των μεσοσπονδυλίων δίσκων ιδίως της Αυχενικής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης.