Θέλετε να κλείσετε ραντεβού;

Αρτηριοπάθεια και διαβητικό πόδι

αρτηριοπάθεια

Ο διαβήτης αποτελεί σήμερα μια σημαντική ενδημική νόσο με ανησυχητικά αυξημένη επικράτηση παγκοσμίως, συνοδευόμενος και από τον κίνδυνο των επιπλοκών. Το διαβητικό πόδι είναι μια από τις πιο σοβαρές επιπλοκές με κύριο αίτιο την αγγειοπάθεια ή και την νευροπάθεια και η εξέλιξη του εάν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα μπορεί να είναι καταστροφική.

Ο διαβήτης προκαλεί στενώσεις και αποφράξεις του αυλού των αρτηριών με αποτέλεσμα την μειωμένη αιμάτωση, η οποία δυσχεραίνει όχι μόνον την προσπάθεια του οργανισμού να αντιμετωπίσει τις φλεγμονές αλλά μειώνει και την δυνατότητα να τις επουλώσει.

Οι βλάβες του αρτηριακού συστήματος, κυρίως των κάτω άκρων, συναντώνται συχνά στους διαβητικούς ασθενείς και αποτελούν την κυρία αίτια ενδονοσοκομειακής νοσηλείας τους. Η αρτηριακή νόσος είναι 4-5 φόρες συχνότερη στους διαβητικούς ασθενείς, εμφανίζεται επιθετικότερη συγκριτικά με τους μη διαβητικούς και εγκαθίσταται σε νεότερη ηλικία.

Οι αλλοιώσεις αυτές προσβάλλουν εν δυνάμει όλα τα αγγεία του σώματος. Είναι όμως ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι ίσως πουθενά άλλου στο ανθρώπινο σώμα δεν παρατηρούνται τόσο καθαρά και σε τέτοια έκταση οι καταστροφικές συνέπειες των επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη όπως στα ποδιά των διαβητικών ασθενών. Στην παρουσία του διαβήτη οι βλάβες εστιάζονται στις περιφερικές κυρίως αρτηρίες κάτωθεν του γόνατος, οι οποίες είναι αγγεία μεσαίου και μικρού διαμετρήματος, γεγονός το οποίο χαρακτηρίζει την ιδιομορφία του προβλήματος.

Πρέπει να σημειωθεί ότι στην εμφάνιση και την ταχεία εξέλιξη της διαβητικής αγγειοπάθειας συμβάλλουν παράγοντες όπως ο χρόνος της εμφάνισης της, η κακή ρύθμιση του διαβήτη, η υψηλή αρτηριακή πίεση, το κάπνισμα, η υπερλιπιδαιμία και η παχυσαρκία.

Η παρουσία των αποφρακτικών αρτηριακών βλαβών στα κάτω άκρα υποδηλώνεται από έναν συνδυασμό συμπτωμάτων στο μεγαλύτερο αριθμό των ασθενών, ενώ στο 1/3 περίπου των πασχόντων δεν υπάρχουν συμπτώματα. Το κύριο και συχνότερο σύμπτωμα είναι ο πόνος κατά την βάδιση σε ορισμένη απόσταση, ο οποίος αναγκάζει τον πάσχοντα να σταματήσει για ελάχιστα λεπτά, να υποχωρήσει και κατόπιν να συνεχίσει την βάδιση του.Είναι η λεγόμενη διαλείπουσα χωλότητα. Είναι το σύμπτωμα το οποίο πρέπει να αφυπνίσει τον διαβητικό ασθενή να απευθυνθεί άμεσα στον γιατρό του.

Οι περιοδικοί κλινικοί έλεγχοι στα πλαίσια της πρόληψης των επιπλοκών καθώς και η διαγνωστική διερεύνηση των αρτηριών με αναίμακτες διαγνωστικές μεθόδους όπως με υπερηχογραφική μελέτη των αγγείων (Triplex αρτηριων των κάτω άκρων), αναδεικνύουν με σαφήνεια τις περισσότερες φόρες την θέση και το μέγεθος του προβλήματος. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η αξιολόγηση του προβλήματος σε πρώιμα στάδια γιατί μπορεί να ανακοπεί η πορεία της νόσου σε κρίσιμη ισχαιμία.

Η κρίσιμη ισχαιμία αποτελεί την σοβαρότερη εξέλιξη της αρτηριοπάθειας, οφείλεται κυρίως σε εκτεταμένες και πολυεπίπεδες αλλοιώσεις (στενώσεις ή αποφράξεις), και συνοδεύεται τις περισσότερες φόρες από την εμφάνιση ελκών η νεκρώσεων στα δάκτυλα και την πτέρνα. Η εξέλιξη της περιφερικής αρτηριακής νόσου σε κρίσιμη ισχαιμία είναι ταχύτατη στους διαβητικούς ασθενείς και επέρχεται τουλάχιστον στο 1/3 των ασθενών με βλάβες στις αρτηρίες της κνήμης.

Η αντιμετώπιση της διαβητικής αρτηριοπάθειας των κάτω άκρων συνδέεται άμεσα με την ποιότητα ζωής, πρακτικά την δυνατότητα να βαδίζει κανείς. Για το λόγο αυτό ο κύριος άξονας αυτής της ποιότητας ζωής είναι η διάσωση του άκρου.

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της ταχείας εξέλιξης και των επιπλοκών της διαβητικής περιφερικής αρτηριοπάθειας; Σαφώς και η πρόληψη της με την απομάκρυνση όπως ήδη αναφέραμε των παραγόντων κίνδυνου. Έτσι η σωστή ρύθμιση του διαβήτη, η διακοπή του καπνίσματος, ο έλεγχος της υπερλιπιδαιμίας και της υπέρτασης, η καταπολέμιση της παχυσαρκίας και η άσκηση είναι μερικοί από τους βασικούς κανόνες ελέγχου της εξέλιξης της νόσου.

Όταν όμως οι αθηροσκληρωτικές βλάβες των αρτηριών είναι σοβαρές και δεν ανταποκρίνονται στα συντηρητικά μέτρα θεραπείας και η νόσος εξελίσσεται ταχύτατα με σοβαρό κίνδυνο επιπλοκών (έλκη, νεκρώσεις, λοίμωξη του ποδιού), τότε η χειρουργική θεραπεία είναι επιβεβλημένη προκείμενου να αποκατασταθεί η αρτηριακή κυκλοφορία του ποδιού, να επουλωθούν τα ισχαιμικά έλκη, να καταπολεμηθεί η λοίμωξη και να αποφευχθεί κατ’αυτόν τον τρόπο ένας ακρωτηριασμός.

Η συμβολή τόσο των χειρουργικών όσο και των ενδαγγειακών επεμβάσεων στην επαναιμάτωση του διαβητικού ισχαιμικού ποδιού έχει σαν αποτέλεσμα την θεαματική μείωση των ακρωτηριασμών τις τελευταίες δεκαετίες. Η ραγδαία ανάπτυξη δε των ενδαγγειακων υλικών και τεχνικών (μπαλόνια, stents) ευνοεί την θεραπεία του ασθενούς σε πρωιμότερα στάδια, γιατί επιτρέπει ελάχιστη κλινική επιβάρυνση δίχως τομές, σύντομη κινητοποίηση και ελάχιστη παραμονή 1-2 ημερών στο νοσοκομείο, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής του διαβητικού ασθενούς.

Η σοβαρότητα και ο ρυθμός εξέλιξης της διαβητικής αγγειοπάθειας αποτελεί ένα  αντικείμενο μέγιστης προσοχής. Η σωστή διαχείριση του απαιτεί μια συνολική γνώση του προβλήματος εκ μέρους του γιατρού και μια αμοιβαία συνεργασία με τον διαβητικό ασθενή.

    Ζητήστε ραντεβού online




    Πατώντας αποδοχή, συναινείτε στη συλλογή ή/και επεξεργασία των παραπάνω στοιχείων σας από την Ευρωκλινική, αποκλειστικά για την αποστολή ενημερώσεων σχετικά με νέες υπηρεσίες, προϊόντα και δράσεις μας. Περισσότερα εδώ

    ή καλέστε μας στα: 210 64 16 800 & 210 64 16 801