Το ιατρείο Αναπτυξιακής Παιδιατρικής παρακολουθεί τα παιδιά ως προς την ψυχοκινητική τους εξέλιξη και την κοινωνικοσυναισθηματική τους ανάπτυξη. Συχνά το αντικείμενο του ιατρείου συγχέεται με την σωματική του ανάπτυξη των παιδιών, τομέας που είναι κυρίως αντικείμενο του ενδοκρινολόγου.

 Το ιατρείο προσφέρει έγκαιρη διάγνωση διαταραχών της ψυχοκινητικής εξέλιξης, συστήνει προγράμματα παρέμβασης και παρακολουθεί το παιδί ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να διαπιστώσει αν υπάρχει βελτίωση στους τομείς που υπολείπεται ή αν είναι αναγκαίες οι αλλαγές στα προγράμματα παρέμβασης. Η ανά τακτά χρονικά διαστήματα παρακολούθηση είναι σημαντική και για να βοηθήσει τους γονείς να πάρουν αποφάσεις σχετικά με την εκπαιδευτική πορεία του παιδιού π.χ. σε περίπτωση που χρειάζεται το παιδί επαναφοίτηση, παράλληλη στήριξη, παρακολούθηση προγραμμάτων ένταξης.

Η ψυχοκινητική εξέλιξη είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του γενετικού δυναμικού ενός ατόμου, του κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος που ζει, αλλά και βιολογικών παραγόντων που επιδρούν στη διάρκεια της ζωής του. Αυτό καθιστά την έρευνα γύρω από τις αναπτυξιακές διαταραχές απαιτητική και δύσκολη. Για κάποιες αναπτυξιακές διαταραχές έχουν βρεθεί αιτιολογικές συσχετίσεις και είναι δυνατή η πρόληψή τους. Για κάποιες άλλες η αιτιολογία παραμένει αδιευκρίνιστη.

Πότε μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιηθεί μια αναπτυξιακή αξιολόγηση;

Οποιαδήποτε στιγμή στο μεγάλωμα ενός παιδιού μπορεί να δημιουργηθούν ανησυχίες είτε από τους γονείς, είτε από τους παιδαγωγούς ως προς την εξέλιξή του. Κάποια συμπτώματα που μπορεί να οδηγήσουν τους γονείς στο αναπτυξιακό ιατρείο είναι τα εξής:

• Δυσκολίες σε σχέση με την κίνηση, ομιλία, κατανόηση, αντίληψη, λεπτούς χειρισμούς.
• Μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να αποτελούν αιτίες παραπομπής
• Ασυνήθιστες συμπεριφορές όπως η υπερβολική εσωστρέφεια, η μειωμένη κοινωνικότητα, η υπερβολική ενασχόληση με ένα αντικείμενο, μπορεί να είναι επίσης λόγοι αναζήτησης μιας αξιολόγησης.

 Τι περιλαμβάνει η εξέταση στο αναπτυξιακό ιατρείο;

Η εξέταση περιλαμβάνει τη λήψη ιστορικού, τη φυσική εξέταση του παιδιού και τη χρήση ειδικών και σταθμισμένων αναπτυξιακών δοκιμασιών, στις οποίες έχει εκπαιδευτεί ο αναπτυξιακός παιδίατρος. Στη συνέχεια προετοιμάζεται μια γραπτή έκθεση, που προτείνει την θεραπευτική παρέμβαση, αν χρειάζεται, και μπορεί να γίνει η ηλεκτρονική γνωμάτευση για τις προτεινόμενες συνεδρίες.

Ποιες ομάδες παιδιών είναι αυτές που καλό είναι να έχουν έστω και μια εξέταση στο αναπτυξιακό ιατρείο;

1. Πρόωρα, ελλιποβαρή νεογνά καθώς και τα νεογνά που έχουν νοσηλευτεί σε μονάδα λόγω λοίμωξης
2. Παιδιά που έχουν διαγνωσθεί στο παρελθόν με λοίμωξη του κεντρικού νευρικού συστήματος.
3. Παιδιά με οικογενειακό ιστορικό κάποιας αναπτυξιακής διαταραχής
4. Παιδιά για τα οποία τίθεται υποψία αναπτυξιακής διαταραχής από τον παιδίατρο, τον νηπιαγωγό ή το δάσκαλό τους

Ποιος είναι ο ρόλος των γονιών μετά τη διάγνωση μιας αναπτυξιακής διαταραχής στο παιδί τους;

Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να ακολουθήσουν τις οδηγίες του ειδικού για έγκαιρη παρέμβαση. Να μη διστάσουν να αντιμετωπίσουν άμεσα το οποιαδήποτε ζήτημα και σίγουρα να αποφύγουν να μεταθέσουν την οποιαδήποτε παρέμβαση για το μέλλον.

Η διάγνωση κάποιας αναπτυξιακής διαταραχής δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως μια μη αναστρέψιμη βλάβη, γιατί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν είναι έτσι. Αντίθετα αποτελεί μια ευκαιρία για ουσιαστική βελτίωση των δεξιοτήτων του παιδιού και μια ομαλή αναπτυξιακή πορεία από εκεί και μετά.