Το πρόβλημα στις περιπτώσεις χειρουργικής αντιμετώπισης της Κήλης Μεσοσπονδυλίου Δίσκου (ΚΜΔ) είναι αφενός η αστάθεια της Ο.Μ.Σ.Σ., που προκαλεί έντονο, και όχι εύκολα, αντιμετωπίσιμο πόνο (οσφυαλγία) και αφετέρου το μεγάλο ποσοστό υποτροπής της που οδηγεί σε επανεπεμβάσεις με αυξημένες επιπλοκές και σαφώς χειρότερα αποτελέσματα.  Γι’ αυτό το λόγο η μεγάλη δυσκολία είναι η απόφαση για το ποιες από αυτές πρέπει να χειρουργηθούν, πότε και κυρίως πώς.

Είναι γνωστό πλέον ότι μια απλή Δισκεκτομή ή Πεταλεκτομή, όταν τελικά αποφασίζεται, αυξάνει την αστάθεια και δε λύνει τα προβλήματα του ασθενή αλλά μάλλον τα αυξάνει.
Από την άλλη μεριά θεωρείται, ότι δεν είναι «πανάκεια» η Σπονδυλοδεσία, οποιουδήποτε τύπου και βαρύτητας.
Προκαλεί δε δυσκινησία της Σ.Σ., και προβλήματα με χρόνιο πόνο, περιορισμό δραστηριοτήτων, προβλήματα στους μεσοσπονδυλίους δίσκους, στα όρια της  κ.λπ.

Τελευταία λοιπόν φαίνεται ότι η λύση του προβλήματος μοιάζει να είναι ένα Δυναμικό (Κινούμενο) σύστημα «Σπονδυλοδεσίας».
Έτσι λοιπόν, τα τελευταία 15 χρόνια άρχισαν να αναπτύσσονται και να χρησιμοποιούνται υβριδικά συστήματα τα οποία προσφέρουν δυνατότητες και για σταθερή και για εύκαμπτη Σπονδυλοδεσία, όπως και τον συνδυασμό τους. Επιλέξαμε λοιπόν στην κλινική μας διάφορα συστήματα που μας έδιναν αυτή τη δυνατότητα.

Τα αίτια που προκαλούν αστάθεια της Ο.Μ.Σ.Σ. και απαιτούν πολλές φορές χειρουργική αντιμετώπιση χωρίζονται σε Εκφυλιστικά, όπως:

1.Προβολή, Κήλη, ή Ρήξη του Μεσοσπονδυλίου Δίσκου

2.Σπονδυλολίσθηση, δηλαδή μετατόπιση σπονδύλου με βαριά οσφυαλγία και πολύ συχνές νευρολογικές βλάβες.

3.Μικροβιακή φλεγμονή του Μεσοσπονδυλίου Δίσκου (Δισκίτιδα), ή/και των Σπονδύλων (Σπονδυλοδισκίτιδα, Οστεομυελίτιδα).

4.Και σε Τραυματικά (Κατάγματα, Μετατόπιση Σπονδύλου, κ.λπ).

Τα κλινικά Σημεία και Συμπτώματα που οδηγούν σε χειρουργική επέμβαση είναι:

• Οσφυαλγία

Όταν εμμένει άνω των τριών μηνών υπό φαρμακευτική αγωγή, και φυσιοθεραπεία

• Ισχιαλγία

Όταν εμμένει υπό φαρμακευτική αγωγή, άνω των τριάντα ημερών, με ή χωρίς οσφυαλγία

• Νευρολογικές Διαταραχές
• Κινητικές ή/και Αισθητικές

Τα αποτελέσματα είναι εξαιρετικά σε ΚΜΔ, ή Ρήξη του Μεσοσπονδυλίου δίσκου με Σπονδυλική αστάθεια σε Ένα ή Δύο Επίπεδα, σε Σπονδυλολίσθηση μικρότερη από 2^ου βαθμού, στην Πεταλεκτομή για προστασία του «γειτονικού» διαστήματος και τέλος στην Ενδοτρηματική Κ.Μ.Δ.

Φαίνεται λοιπόν ότι η χρήση δυναμικών ή/κα υβριδικών συστημάτων σπονδυλοδεσίας μπορεί να αποτελέσει τη λύση στην προσπάθεια για βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών μετεγχειρητικά λόγω της προστασίας του μεσοσπονδυλίου δίσκου και την αποφυγή της υποτροπής της κήλης στο ίδιο ή σε γειτονικό επίπεδο, όπως επίσης και με τη διατήρηση της κινητικότητας και την ελαχιστοποίηση έως και εξαφάνιση του μετεγχειρητικού πόνου και της παραμένουσας οσφυαλγίας.