Οι επιδημιολογικές μελέτες για την εκκριτική ωτίτιδα δεν είναι επαρκείς, καθώς είναι λίγες, ενώ οι ήδη υπάρχουσες μειονεκτούν σε σχεδιασμό.

Eκκριτικής ωτίτιδα (ΕΩ): Η σχέση της Οξείας μέσης πυώδους ωτίτιδας (ΟΜΠΩ)

Μετά από επεισόδιο ΟΜΠΩ υπάρχει υγρό στο μέσο ους σε 60% των περιπτώσεων τον πρώτο μήνα, ποσοστό που μειώνεται σε 8-10% τον τρίτο μήνα.

50-60% των παιδιών έχουν το πρώτο επεισόδιο της ΟΜΠΩ το πρώτο έτος της ηλικίας.

70% των παιδιών έχουν επεισόδιο ΟΜΠΩ πριν την ηλικία των τριών ετών.

Ένα σημαντικό στοιχείο που σχετίζεται με την συχνότητα της νόσου είναι ότι αυτή τείνει να ελαττωθεί με την αύξηση της ηλικίας. Αναφέρεται ότι από 38,8%, σε παιδιά ηλικίας 2 χρονών, μειώνεται σε 1,1% στην ηλικία των έντεκα ετών. Φαίνεται ότι η συχνότητα της νόσου είναι υψηλότερη γύρω στον 5^ο χρόνο της ηλικίας και μετά σταδιακά ελαττώνεται. Διαπιστώθηκε ότι η εκκριτική ωτίτιδα σε παιδιά ηλικίας 7 ετών διαρκεί 2-3 μήνες. Υπάρχουν δε άλλες μελέτες σε παιδιά ηλικίας 2-5 ετών, με μη θεραπευθείσα αμφοτερόπλευρη νόσο, που βρέθηκε παραμονή υγρού για πολλά χρόνια, σε ποσοστό δε 25% δεν υπήρξε αποδρομή του υγρού μετά από 5 χρόνια. Υπάρχει μία γκρίζα ζώνη για τα νεογνά και νήπια γιατί:

1. Μεγάλες ανασκοπήσεις αποκλείουν νεογνά και νήπια
2. Η ωτοσκόπηση είναι αρκετά δυσχερής τους πρώτους 12 μήνες
3. Η τυμπανομετρία είναι συχνά δύσκολο να γίνει και συνοδεύεται από υψηλό ποσοστό στο ψευδών θετικών απαντήσεων

Ευρεία χρήση των αντιβιοτικών στην θεραπεία της ΟΜΠΩ

Υποστηρίζεται χωρίς να έχει αποδειχθεί ότι με την ευρεία χρήση των αντιβιοτικών, ενώ έχουν ελαττωθεί οι εν γένει επιπλοκές της ΟΜΠΩ, αντίθετα συνοδεύεται από αύξηση της συχνότητας της εκκριτικής ωτίτιδας. Για την εξήγηση αυτού του φαινομένου έχει υποστηριχθεί ότι η δημιουργία υγρού στο μέσο ους είναι αποτέλεσμα είτε ατελούς αποδρομής της οξείας φλεγμονής  είτε αναζωπύρωσης λόγω αλλαγής της τοξικότητας των μικροοργανισμών που προκαλούν την οξεία διαπύηση. Άλλη εξήγηση δίνεται με την άποψη ότι τα αντιβιοτικά παρεμβαίνουν με παραγωγή τοπικών  ΙgM σφαιρινών στις φλεγμονές του μέσου ωτός.

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία υπάρχει ευρεία διακύμανση της συχνότητας της νόσου από χώρα σε χώρα.

Εποχιακή κατανομή της νόσου με χαρακτηριστική αύξηση τον χειμώνα και την άνοιξη έχει καταγραφεί. Συσχετίζεται θετικά η κατανομή αυτή με την συχνότητα των λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος.

Έχει παρατηρηθεί στην χώρα μας ότι η επίδραση της εποχής στην ίαση της νόσου είναι εξαιρετικά σημαντική – αποδρομή της εκκριτικής ωτίτιδας κατά τους θερινούς μήνες. Υπάρχει μία σχετική υπεροχή των αγοριών έναντι των κοριτσιών ιδίως στην αμφοτερόπλευρη εκδήλωση της νόσου:

1. Αντανακλάται η συνολική υπεροχή των αγοριών στις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος
2. Τα αγόρια βρέθηκε να έχουν μεγαλύτερη πνευμάτωση των μαστοειδών κυψελών από τα κορίτσια και τα προβλήματα μέσου ωτός (υγρό, ατελεκτασία, ωτόρροια, χολοστεάτωμα κ.λπ.) ήταν συχνότερα στα αγόρια.

Εκκριτική ωτίτιδα: Επιδημιολογία

Φυλετικές διαφορές έχουν αναφερθεί που σχετίζονται με ανατομικές διαφορές στη βάση του κρανίου – μήκος, εύρος, γωνία σπλαχνικής σάλπιγγας.

Ένα θετικό ιστορικό οικογενειακό (αδέλφια-γονείς) φαίνεται να υπάρχει στα παιδιά με εκκριτική ωτίτιδα.

Η σημασία των κοινωνικοοικονομικών παραγόντων στην πρόκληση μέσης ωτίτιδας έχει διευρυνθεί με αμφιλεγόμενες και αντικρουόμενες απόψεις. Το κάπνισμα της εγκύου, περισσότερα από 15 τσιγάρα ημερησίως, αναφέρεται ότι αυξάνει τον κίνδυνο για εκκριτική ωτίτιδα.

Ο ρόλος του θηλασμού στη μέση ωτίτιδα παραμένει αμφιλεγόμενος, η χαμηλότερη επίπτωση της ωτίτιδας στα παιδιά που θήλασαν δεν βρέθηκε να διαφέρει σημαντικά στατιστικά από εκείνα που σιτίστηκαν με γάλα αγελάδας. Μάλλον ο θηλασμός μειώνει σαφώς τον κίνδυνο ανάπτυξης φλεγμονών του μέσου ωτός για τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής ενώ δεν φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά τα μεγαλύτερα των τριών ετών παιδιά. Αντίθετες απόψεις υπάρχουν σχετικά με το εάν ο θηλασμός μειώνει σημαντικά την διάρκεια της εκκριτικής ωτίτιδας.

Ο τρόπος φροντίδας των παιδιών (παιδικοί σταθμοί) έχει σχέση τόσο με την συχνότητα της ΟΜΠΩ όσο και της εκκριτικής ωτίτιδας.

Γενικά υπάρχει μία όλο και αυξανόμενη ευαισθησία ιατρών, γονέων και δασκάλων στην ανίχνευση της εκκριτικής ωτίτιδας και κατά συνέπεια την έγκυρη αντιμετώπιση της νόσου.